Valgeir Magnússon viðskipta-og hagfræðingur skrifar um fíknisjúkdóma og hvað þeir kosta samfélagið. Hann þekkir málefni fíkla en hann sagði frá því í Dagmálum í fyrra hvernig væri að vera foreldri barns í neyslu. Greinin birtist í heild sinni á mbl.is
„Mikil umræða hefur verð í samfélaginu um fíknisjúka og hversu brotið kerfið er í kringum þann alvarlega sjúkdóm. Sumum finnst kerfið vera mannskemmandi á meðan aðrir segja að sjúkdómurinn sé sjálfskapaður og fjármagni því betur varið til annarra innviða í samfélaginu.
Ég fór að velta fyrir mér hvort við gætum litið á málið frá annarri og harðari hlið. Þ.e.a.s. arðsemireiknað verðmæti þjónustunnar og hversu mikið hún skilar til samfélagsins. Til að gera það þarf að gefa sér forsendur um fjölda og kostnað. Ég leyfi mér að áætla nokkuð margar tölur í þessu reikningsdæmi og aðrar hef ég fundið með leit á netinu. Þeir sem hafa allan aðgang að tölunum geta reiknað betur út. En ég geri ráð fyrir að ég sé nógu nálægt raunverulegum tölum til að hægt sé að sjá stærðirnar sem um ræðir. Ég ákvað því að reikna hvað biðlistinn eftir plássi í fíknimeðferð kostar og hvaða arðsemi yrði af því að fjárfesta í að eyða honum.
Bara á þessu ári hafa verið 56 dauðsföll vegna ofskömmtunar. Til viðbótar eru slysin, sjálfsvígin og dauðsföll vegna annarra lífstílssjúkdóma sem eru afleiðing fíknar. Ég held við getum auðveldlega áætlað að með því öllu séu dauðsföllin að lágmarki 100 með öllu töldu af fólki sem er að bíða eftir meðferð, en eru líklega mun fleiri.
Á hverjum tíma eru um 800 manns á biðlista eftir meðferð. Sumir komast fljótlega að enda með litla fíknisögu en flestir eru að koma í enn eina endurkomuna, því það tekur að meðaltali fimm meðferðir að ná árangri í baráttunni við sjúkdóminn. Biðin fyrir slíkt fólk er frá 6 til 15 mánuðum.
Biðtími þar sem fólkið missir heilsuna, aðstandendur missa heilsuna, fólk missir eignir sínar og fólk verður óvinnufært. Ef við áætlum að í kringum þessa 800 einstaklinga séu 4 hjá hverjum sem eru meðvirkir og í miklum vanlíðan vegna sjúklingsins og þar af leiðandi í stöðugu áfalli þá eru það 3200 manns að meðaltali á hverjum tíma. Þar af eru hugsanlega 1000 óvinnufærir vegna álagsins en allir aðrir taka fleiri veikindadaga en meðaltal veikindadaga er, sem við gætum áætlað 1 aukalega á mánuði. Það gera 3200 veikindadagar á mánuði eða 38.400 á ári.
Ef við áætlum að um helmingur þeirra sem eru á biðlista brjóti af sér, þá eru það 400 manns. Af þeim eru 200 sem stela smávægilegum upphæðum hér og þar og 200 sem eru í innbrotum og örðum glæpum. Við skulum setja kr. 5000 á dag í meðaltal á þá sem eru í minni brotum og 20.000 á dag á þá sem eru í stærri brotum.
100 beita ofbeldi að minnsta kosti 2 skipti á biðtímanum. Ef við setjum meðal biðtíma á ofbeldisgerendur 6 mánuði þá eru það 200 brot sem gerir rúmlega 1 brot á dag. Við getum gert ráð fyrir að 20 manns á biðlistanum eða 40 á ári þurfi að sitja í fangelsi í að meðaltali 30 daga vegna brota framin á biðtímanum. Hver og einn heimsækir bráðamóttökuna að meðaltali 2 skipti á biðtímanum samtals 1600 heimsóknir. Gerum ráð fyrir að 1/2 ofbeldisbrotanna leiði til útkalls hjá lögreglu, þá eru það 182 útköll og til viðbótar stærri auðgunarbrot þeirra 200 sem brjóta alvarlega af sér sú 1 á mánuði á hvern þá bætast 80 útköll við. Getum ráð fyrir að 10% heimsókna á bráðamóttöku hafi undanfara útkalls á sjúkrabifreið þá eu það 160 útköll og svo fylgir lögregla hverjum sjúkrabíl líka sem bætist við. Gera má ráð fyrir að 50% þeirra sem nýta gistiskýli borgarinnar séu á biðlistanum. 200 manns á biðlistanum eru á einhverskonar bótum frá ríki og/eða sveitarfélagi á meðan biðin er. Hér geri ég ráð fyrir engum kostnaði af helmingi biðlistans, sem ætti samt að vera talsverður.
- 100 jarðarfarir
- 38.000 veikindadagar
- 1000 óvinnufærir einstaklingar
- Smáþjófnaður 365 milljónir á ári
- Stærri glæpir 1.460 milljónir á ári
- Alvarleg ofbeldisbrot 365
- Heimsóknir á bráðamóttöku 1600
- Fangelsisnætur 1.200
- Útköll lögreglu 422
- Útköll sjúkrabifreiða 160
- Gistinætur gistiskýlið 10.950
- Bætur á biðtíma 200 manns
Í þessum útreikningum er líf ekki metið til fjár og ekki heldur tilfinningatjón þeirra þolenda sem verða fyrir innbrotum, kynferðisbrotum eða líkamstjónum. Einungis peningaleg verðmæti.
Hver jarðarför kostar að meðaltali kr. 800.000 fyrir utan erfidrykkju og legstein.
Einn veikindadagur kostar samfélagið kr. 37.500 miðað við núverandi meðallaun.
Óvinnufær einstaklingur kostar samfélagið 7,8 milljónir á ári.
Fjárhagslegt tjón af alvarlegum ofbeldisbrotum (sjúkrahúskostnaður, endurhæfing, vinnumissir, örorkubætur, tryggingabætur); lágmark 5 milljónir að meðaltali.
Hver heimsókn á bráðamóttöku kostar samfélagið að meðaltali 130.000.
1 nótt í fangelsi kr. 50.000. Hvert útkall lögreglu kostar kr. 105.000 og hvert útkall sjúkrabifreiðar kostar kr. 97.000. Kostnaður við heimilislausa hjá borginni kr. 1,8 milljarður margfaldað með 50% samtals 900 milljónir. Bætur á mánuði lágmark 350.000 samtals 4,2 milljónir á ári á hvern einstakling.
Þá höfum við einfalt reikningsdæmi:
- Jarðarfarir 80 milljónir
- Veikindadagar 1.425 milljónir
- Óvinnufærir 7.800 milljónir
- Smáþjófnaður 365 milljónir
- Stærri glæpir 1.460 milljónir
- Alvarleg ofbeldisbrot 1.825 milljónir
- Bráðamóttaka 208 milljónir
- Fangelsiskostnaður 60 milljónir
- Útköll lögreglu 44 milljónir
- Útköll sjúkrabifreiða 16 milljónir
- Bætur sjúkra 840 milljónir
- Kostnaður heimilislausra 900 milljónir
Kostnaður samfélagsins á ári af biðlistanum er því kr. 15,1 milljarðar einungis af þeim sem eru að bíða eftir hjálp við sínum sjúkdómi.
Til að eyða þessum biðlista þarf aðeins að fjárfesta fyrir um það bil 1 milljarð á ári. Ég myndi því segja að þó að við tökum alla mannlega harmleiki í burtu og setjum allar tilfinningar ofan í skúffu. Hugsum ekkert um börnin sem alast upp í óöryggi því foreldrar þeirra fá ekki þjónustu við sjúkdómnum sínum.
Hugsum ekki um alla syrgjandi foreldrana. Ef við metum ekki til fjár alla vinnuna og kostnaðinn við fólkið sem þjáist úti á biðlistanum þarf að leggja til við að komast aftur inn í samfélagið.
Einnig þó að við tökum ekki til allan kostnaðinn í samfélaginu af því að hafa fulla bráðamóttöku þar sem fólk sem ekki er með fíknisjúkdóm þarf að bíða vegna álags fólks á biðlistanum, sjúkrabifreiðar sem geta ekki farið í önnur útköll þegar þau eru upptekin og lögregla sem gæti verið að sinna öðru en afleiðingum fólks á biðlistanum. Við tökum ekki heldur til allra sálfræðingana og geðlæknana sem ekki geta sinnt öðrum á meðan á sama tíma og vonlaust er að fá tíma fyrir þá sem ekki eru fíknisjúkir. Þá samt sem áður sjáum við eingöngu með því að skoða tölurnar að með því að fjárfesta í heilbrigðisþjónustu fyrir fíknisjúka og eyða biðlistanum er bara ansi góður bissnes.
Ég myndi allan daginn í mínum rekstri fjárfesta fyrir 1 milljarð á hvað vöxtum sem er ef arðsemin af því væri 15 föld árlega.“